Marko Havinga: “de kinderen laten je niet meer los”

Marko Havinga over zijn fietstocht door Afrika. De tegenslagen die ik de afgelopen paar jaren heb beleefd, motiveerden mij om er een sterke positieve daad tegenover te zetten. Mijn moeder overleed aan kanker. Mijn vorige werkgever geraakte in een faillissement. En mijn vrouw Mirjam werd drie keer met een longontsteking geconfronteerd in anderhalf jaar tijd. Ik wilde me via een sportief evenement inzetten voor een goed doel.

Mijn opdracht kwam op een zondag in november 2016. Johan Gankema preekte in onze gemeente. Hij vertelde over de Ride for Hope Coast to Coast die hij in 2015 in de Verenigde Staten had gereden. 1500 kilometer op een racefiets. Zijn verhaal raakte mij. En toen ik hem na de tijd sprak, vertelde hij me dat er nog slechts één plek beschikbaar was in de groep van 24 internationale deelnemers aan de Ride for Hope Lake Victoria. Ik heb me direct aangemeld.

Marko en zijn team

Aids is een grote boosdoener

Met de grote internationale groep renners zijn we aan dit avontuur begonnen om de cyclus van aids te doorbreken. We hebben zelf drie gezonde kinderen die het feitelijk aan niets ontbreekt. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor ze zou zijn als ze één of beide ouders op jonge leeftijd zouden verliezen… Maar voor veel kinderen in Afrika is dat helaas realiteit en aids is daarin een grote boosdoener. Christ’s Hope zet zich in voor kinderen die lijden onder aids. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen.

De ontmoetingen met de kinderen overtroffen alles

De fietstocht door achtereenvolgens Oeganda, Kenia en Tanzania was een geweldige belevenis. De landschappen zijn adembenemend en de lokale bevolking keek vol bewondering naar de grote groep fietsers die voorbijtrok op de bamboefietsen. Overal voelden we ons welkom en in Oeganda en Kenia kregen we zelfs politie-escortes. De ontmoetingen met de kinderen overtroffen echter al het andere tijdens deze reis. Ze zijn ongelooflijk dankbaar en we werden als helden onthaald in de CarePoints.

Ze laten je niet meer los

Marko in het CarePoint

Ook al ken je de kinderen niet, je sluit ze direct in je hart en ze laten je –letterlijk en figuurlijk- niet meer los. Het is mooi om te zien dat de kinderen die toch veel leed achter hun voordeur kennen, zich in de CarePoints zichtbaar gelukkig tonen. De CarePoints zijn een veilige haven voor ze waar God centraal staat, waar ze kunnen spelen, leren en gezonde voeding krijgen. Een CarePoint voelt echt als een warm bad.

Samen groeien in geloof

Ook het groepsgevoel tussen de deelnemers en de meegereisde leden van de organisatie was fantastisch. Uiteindelijk ken je aan het begin van de reis bijna niemand en aan het eind van de reis ga je als vrienden voor het leven toch weer uit elkaar. Dat is wel een vreemde gewaarwording. In amper twee weken tijd deel je niet alleen je kamer met anderen, maar deel je ook in alle emoties en groei je als groep in geloof ook nader tot elkaar.

Helpen om fysiek en spiritueel te groeien

Wat vooral bij mij is blijven hangen, is de liefde die de kinderen tonen, maar die ze ook willen ontvangen. Ik zie deze reis als een begin om meer te doen voor de aidswezen; als gezin gaan we nu ook meteen een kind persoonlijk sponsoren via Christ’s Hope. Voor 30 euro per maand help je hem of haar daarmee bij de fysieke, sociale, emotionele en spirituele groei. Via brieven kun je communiceren met het sponsorkind en zo een persoonlijke band opbouwen. Dit is iets wat ik graag aan mijn eigen kinderen mee wil geven. En ik kan dit zeker ook aanbevelen aan iedereen die het doel van Christ’s Hope een warm hart toedraagt.

Ga direct naar: sponsor een kind via Christ’s Hope.