Wie ziet er nog om naar de weduwe en de wees?

De laatste tien jaren hebben we geleerd wat genade en afhankelijkheid betekenen. Op reis gaan met alleen een rugzak en het vertrouwen dat God voorziet. Wat hebben we hierdoor een rijk leven gekregen. Maar dat het ook een roeping voor mij was, realiseerde ik me eerst nog niet. 
Tijdens Pinksteren in 2002 ontmoette ik Jos Holtzhausen. Ik werd geconfronteerd met het probleem aids en hoeveel slachtoffers deze ziekte eist. Het jaar daarop gingen we met 25 jongeren op reis naar Namibië. Het werd een reis om nooit te vergeten.

De roeping
Daar, ver weg van huis, werd Jacobus 1:27 in mijn hart gegriefd: Zuivere en ongeveinsde godsdienst is omzien naar weduwen en wezen in hun nood… Daar, in Oshikuku, Namibië, werd ik binnenstebuiten gekeerd door de nood en de dood die aids aanricht. Ik schreeuwde naar mijn hemelse Vader: “wat kan ik hieraan doen? Wie is er sterker? Aids of Jezus? Toon mij uw weg!” En de roeping om een stem te zijn voor hen die geen stem hebben, werd daar in Oshikuku geboren.

Monica en Thomas in Ongdwanga
Zo denk ik aan Monica en Thomas in Ongdwanga. Beiden werden gered en genezen door Jezus. Monica was door de doctoren naar huis gestuurd om te sterven. Aids had alles verteerd. Ze was een skelet met een velletje er omheen. We brachten haar biddend voor de voeten van onze Here Jezus en tot aan vandaag zorgt ze nog voor haar twee dochters. GENADE.

Thomas lag al twee en half jaar op een bed met twee gebroken heupen. Zijn moeder verzorgde hem, we zongen en baden voor hem en terwijl we de kraal rondgingen om te zien wat er nodig was aan matrassen en kleding. En plots ging de daar deur open en Thomas kwam lopend naar buiten. GENADE.

Anna in Keetmanshoop
Wat een genade om mensen als Anna in Keetmanshoop te ontmoeten. Zij was verstoten door de familie, omdat ze HIV positief was en ze leefde in een blikken hutje. Maar uit haar mond kwamen de woorden: “Ek is gelukkig met my aids, want daardoor het ek de Here Jezus leer ken. GENADE.
Terwijl dit gebeurde werd alles van ons gestolen op de plaats waar we verbleven. Al ons geld, luxe dingen, alles. Ook dat is een moment dat ik genade ondervond. Hoe er door de lokale bevolking voor ons gezorgd werd. Wat een tijd hebben we daar beleefd. Ja, God zorgt voor zijn kinderen.

Christ’s Hope Nederland werd opgericht
In oktober 2003 werd Christ’s Hope Nederland opgericht. We hebben vele groepsreizen gemaakt, vrijwilligers uitgezonden, containers gevuld met van alles wat we maar konden krijgen: auto’s, een graafmachine, schoolbanken, stoelen en kleding. Dit heeft heel veel met Ineke en mij gedaan. Hier hebben we geleerd wat genade en afhankelijkheid beteken.

Wie ziet er nog om naar de weduwe en de wees?
Nu april 2016 neem ik afscheid als directeur van Christ’s Hope Nederland en vooruitziend denk ik: “wat hebben we nog veel te doen”. De ziekte aids gaat nog steeds rond als een briesende leeuw. Dagelijks sterven er nog steeds 3.800 mensen aan in Afrika. Maar de media zwijgt in alle talen. De wereld en ook de kerken zijn moe als het om aids gaat. Sommige kerken denken er zelfs over om hun hulp aan Afrika te stoppen. En dat terwijl onze Vader in de hemel huilt: “wie ziet er nog om naar de weduwe en de wees?”

Steun ons
Daarom vraag ik u, neem een wees voor uw rekening en steun Christ’s Hope Nederland. Bemoedig ons in deze strijd. Want ik weet dat Jezus Christus wint.